Karşılıksız Sevgiyi İfade Eden En Güzel Kelime: Anne

[awr]

Anne... İnce ve kırılgan bir salkım söğüt... Sevgiyle beslenen...
Güneşli günlerde eğilen dallarıyla tatlı bir serinlik...
Soğuk kış günlerinde sevgiyle sizi ısıtan bir kucak...
Fırtınalarda ise, sığınabileceğiniz sakin bir koy...
Sizi sizden çok düşünen bir meleğin kanatları altında süre bir yaşam.
Beyazlık... Evet, bu saf ve temiz sevgi bir meleğin kanadında renk olur.
Tüm sevgilerin önüne geçer, annenin çocuğuna duyduğu sevgi. Kendisini unutur anne kalbi;
kırık da olsa bağışlar her şeyi ve yalnız sizi düşünür. Tüm beklentisi sıcak bir gülüştür.
Bir anne deyişinizle dünyalar onun olur. Ve her geçen gün artarak sizi saran bir sevgiye dönüşür.
Önce kendi bedeninde büyütür sizi. Ayrılmak zor gelir ve çok acı çeker.
Yine de dünyaya merhaba dediğiniz an, sevinç gözyaşlarıyla karşılar.
Ve büyütmeye devam eder. Her saniye koruyup, gözeterek...
Geçen zamana rağmen hep çocuk kalırsınız gözünde. Zamanın ve mesafelerin engelleyemediği sevgisiyle ulaşır size her yerde... “Ben büyüdüm artık” diye düşünürsünüz. Oysa o değil midir, “hava serin, üşüyebilirsin” diyerek sevgisiyle ördüğü kazağı içinde sizi –yine de tedirgin- okula gönderen... Dönüşünüzde o çok sevdiğiniz kurabiyelerle karşılayan....
Hasta olduğunuz zaman geceler boyu uykusuz bekleyen... Hayatın tüm zenginliğini sizin sağlık ve mutluluğunuz olarak gören... Kendi üzüntülerini yansıtmadan, size hep gülen gözlerle bakan... Hayatını size adayan...
Ve tabii ki, tüm bunları karşılık beklemeden yapan...
Bir sevgi denizidir. Bu nedenledir ki, bir annenin sevgisini tüm çocukları paylaşır, yine de tükenmez. Aksine artar her geçen gün. Ve anne kalbi tüm dünya çocuklarını kucaklar. Bu sevgi, yağmur olur. Islanır toprak.
Çiçek olur, açar. Ve bir çocuk topladığı kır çiçeklerini uzatır annesine sevgiyle.